ไลบีเรียมีอะไรให้เรียนรู้มากมายจากแทนซาเนีย โดยเฉพาะอย่างยิ่งภายใต้การบริหารของประธานาธิบดีจอห์น ปอมเบ โจเซฟ มากูฟูลี ผู้รักชาติสหประชาชาติไม่มีข้อผิดพลาดที่จะเสนอชื่อ Magufuli เป็นประธานาธิบดีที่ดีที่สุดในโลกในช่วงเวลาเพียง 12 เดือนของการเป็นประธานาธิบดีของเขารางวัลอันทรงเกียรติระดับโลกนี้เป็นผลมาจาก “การพูดน้อยลง” และ “การกระทำมากขึ้น” เป็นผลมาจากการกำหนดนโยบายสาธารณะเชิงรุก การจัดลำดับความสำคัญของประชาชนเป็นศูนย์กลาง และเป้าหมายที่ทำได้
เมื่อ Magufuli
ขึ้นสู่ตำแหน่งในเดือนพฤศจิกายน 2558
เขาได้ดำเนินการหย่าร้างระหว่างคำสัญญาและการเสแสร้ง’รถปราบดิน’ ที่เขาเรียกกันติดปากว่าประสบความสำเร็จในเวลาเพียง 1 ปีมากกว่าผู้นำแอฟริกาส่วนใหญ่ที่ครองอำนาจมากว่าทศวรรษ ในฐานะผู้นำแห่งความซื่อสัตย์ ความรักชาติ และความอ่อนน้อมถ่อมตน Magufuli มี:ตั้ง 1,423 อุตสาหกรรมโอนเงินทุนในวันประกาศอิสรภาพเพื่อต่อสู้กับอหิวาตกโรคและซื้อเตียงในโรงพยาบาลประมูลรถยนต์ราคาแพงของเจ้าหน้าที่ระดับสูงของรัฐบาล และห้ามซื้อรถยนต์ดังกล่าวในอนาคตลดกระทรวงรัฐบาลจาก 30 เป็น 19
ห้ามซื้อตั๋วเครื่องบินครั้งแรกสำหรับรัฐมนตรีสั่งให้รัฐบาลจัดการประชุมและการประชุมในอาคารของรัฐแทนโรงแรมราคาแพง
ลดจำนวนรัฐมนตรีและผู้แทนลงเกือบครึ่งจาก 60 คนห้ามการถอยของคณะรัฐมนตรีเพื่อลดค่าใช้จ่ายและมาตรการนี้ช่วยประหยัด Sh2 พันล้านสร้างบ้านใหม่ ถนน สถานีอนามัย โรงเรียน ฯลฯMagufuli ประสบความสำเร็จมากมายโดยไม่ต้องมี Cabinet Retreat เลยแม้ว่า Retreat สำหรับสมาชิกคณะรัฐมนตรีและหัวหน้าหน่วยงานของรัฐจะเป็นปรากฏการณ์ปกติในบางประเทศ แต่ผลที่ได้จะต้องเป็นไปตามความต้องการของสาธารณะในช่วงเวลานี้ ผู้มีส่วนได้ส่วนเสียหลักภายในฝ่ายบริหารของรัฐบาลประชุมกันเพื่อทบทวนประสิทธิภาพโดยรวมของรัฐบาลโดยเน้นเฉพาะที่ความสำเร็จและความท้าทายของภาคส่วน นอกจากนี้ยังมีการคาดการณ์เป้าหมายการพัฒนาที่ทำได้และเป้าหมายการดำเนินงาน
น่าเสียดายที่ประเทศไลบีเรีย คณะรัฐมนตรีและหัวหน้าหน่วยงานสาธารณะของเราเป็นที่รู้จักกันดีในเรื่องการกำหนดเป้าหมายที่ทำไม่ได้และคาดการณ์แผนการที่ไม่สมจริง
ความประทับใจที่ผิดพลาดนี้ไม่ได้
พาเราไปที่ไหนเลย การหลอกลวงรังแต่จะสร้างความเสียหายมากขึ้นสำหรับผู้ที่อยู่ด้านล่างสุดของบันไดทางเศรษฐกิจและสังคมไลบีเรียเป็นประเทศแห่งนักเพ้อฝันที่มีวิสัยทัศน์ขับเคลื่อนด้วยคำสัญญาและคำแสร้งทำเป็นหมันทุกครั้งที่พวกเขารวมตัวกันในการประชุมดังกล่าว พวกเขาส่วนใหญ่จะให้รายงานความคืบหน้าปลอมๆ ซึ่งไม่ได้สะท้อนถึงความเป็นจริงที่มีอยู่และในทางปฏิบัติด้วยซ้ำ
ความกังวลหลักของบางคนคือวิธีการรักษาพวกเขาแทนที่จะให้ความสนใจกับแก่นแท้ของการล่าถอยมากขึ้น กลับพบว่าพวกเขาแสวงหาความโปรดปรานที่ไม่สมควรได้รับโดยสร้างความรู้สึกผิดๆ ว่าตนเป็นใคร ทำอะไรไปแล้ว และตั้งใจจะทำอะไรนี่เป็นเรื่องน่าเศร้าอย่างยิ่งและผู้นำของเราต้องออกจากที่ราบต่ำและไม่จริงใจนี้!
แม้ว่าไลบีเรียภายใต้ประธานาธิบดีเซอร์ลีฟจะถอยคณะรัฐมนตรีเกือบ 11 ครั้ง แต่ผลกระทบของการชุมนุมเหล่านี้น้อยกว่าทรัพยากรและพลังงานที่ใช้/ใช้ไปมาก
ไลบีเรียยังคงได้รับการจัดอันดับให้เป็นประเทศที่ยากจนที่สุดอันดับสี่โดย Global Finance และอันดับแปดของประเทศที่ไม่มีความสุขโดยองค์การสหประชาชาติรายงานที่อยู่อาศัยของสหประชาชาติจัดอันดับให้มอนโรเวียเป็นเมืองที่น้อยที่สุดด้วยดัชนีความเจริญของเมือง (CPI) ที่ -0.313น่าเศร้าที่ 81.86% ของประชากรไลบีเรียยากจน ในขณะที่ 83.76% มีชีวิตอยู่ด้วยเงิน 1.25 ดอลลาร์สหรัฐฯ ต่อวัน ตามรายงานการพัฒนามนุษย์ประจำปี 2558 ของ UNDP ‘การพักผ่อน’ เหล่านี้เป็นการพักผ่อนแบบคณะรัฐมนตรีหรือการพักผ่อนแบบคณะรัฐมนตรีจริง ๆ หรือไม่?
ในระหว่างการถอยของเจ้าหน้าที่รัฐบาลในไลบีเรียแต่ละครั้ง การแต่งงานระหว่างคำสัญญาและการเสแสร้งมีอยู่จริง ทุกคนเริ่มกังวลว่าใครจะอยู่หรือไปจะมีประโยชน์อะไรสำหรับรัฐมนตรีและหัวหน้าหน่วยงานที่จะเข้าร่วมการล่าถอยทุกปี ทั้งๆ ที่พวกเขาไม่ได้สร้างความแตกต่างหรือผลกระทบมากนักหลังจากจัดงานดังกล่าว
ฉันคิดว่าเหตุการณ์นี้มีวัตถุประสงค์เพื่อทบทวนอดีตอย่างมีวิจารณญาณและล่วงหน้ากลยุทธ์ที่เป็นจริงเพื่อปรับปรุงปัจจุบันและเตรียมพร้อมสำหรับอนาคต มันไม่สมเหตุสมผลเลยที่จะใช้เงินภาษีหลายพันดอลลาร์ในทางที่ผิดเพื่อดำเนินการพักผ่อนประจำปีที่ยังคงให้ผลลัพธ์ที่ไร้ผลและ/หรือน้อยที่สุด
แนะนำ 666slotclub / hob66
